NEOLİBERALİZMLE POSTMODERNİZM DE BİTTİ!

Salgın süreci tüm dünyada neoliberal sistemin çöktüğünü gösterdi. Her ekonomik, sosyal gelişme bir devri bitirirken diğerini başlatır. Muhtemelen tarihçiler korona virüs salgını sürecini neoliberalizmin sonu, kamuculuğa geçişin başlangıç noktası olarak ele alacaklardır. İnsanlık küresel karşı devrimin adı neoliberalizmle onun felsefesi olan postmodernizmi de aşacaktır.
Postmodernizm Aydınlanma’nın modernizmin reddidir. İlerlemeciliğe karşı bilinemezcidir, nesnelliğe(bilimselliğe) karşı öznelcidir. Postmodernizm emperyalist tekellerin zehridir. Kitleleri ahmaklaştırıp tüketim budalasına dönüştürmek için aşılanan uyuşturucudur. Eğer gerçeğe kesin olarak ulaşılamayacaksa, gerçek göreliyse o zaman düşünmeye, aramaya, sorgulamaya ne gerek var? Tüm kabullerimiz bir varsayımsa toplumsal kimlerler, ahlâkî normlar, aidiyetler hepsi yalan! Bu bakış açısı bireyi düşünmeden, toplumdan, toplumsal üretimden, kimliğinden, dünden ve geleceğe yönelik hedeflerinden koparır, anlık zevk ve hazlarının kölesi hâline getirir. Böylesi bir insan artık emperyalist tekellerin tuketim budalasıdır.
Toplumlara bakalım: Batı’da bireyler antidepresanlarla yaşıyor. Psikolojik, ruhsal dengesi bozulan tüketim budalası birey antidepresan adı altındaki uyuşturuculara bağımlı hâle gelmiş. Baktığımızda sapıklıkların, tecavüzlerin ve sadizme varan şiddetin temelinde felsefe ve iktisadî yapı vardır.

Postmodernizm çürümenin felsefesi ve estetiğidir. Bireysel sapıklıkları anlatan romanlar sistemin ‘best seller’idir. Yaratıcılık ve estetik yoktur. Türkiye’nin kırk yılına bakalım. Büyük bir şairimiz, romancımız yetişmedi. Çünkü her şey tüketmek için!

İnsanlık neoliberalizme hesaplaşma yoluna girdi. Postmodernizmle de hesaplaşılacak!